“Misschien vind je het een iets te persoonlijke vraag maaruh… willen Iris en jij kinderen?” vroeg Karin van de week via de app.
Nope. Wij willen geen kinderen.
En als ik aan Iris vraag waarom zij geen kinderen wilt zegt ze, zo heerlijk simpel: “Gewoon, ik voel er niets voor.”
I LOVE IT!
Mijn antwoord is echter iets complexer.
Het klinkt ongeveer zo:
Een hardnekkige koorstlip
Ik ben gek op ze, ik vind ze super leuk. Kids.
KIJK MAAR:
Chillin met mij homie
Mijn nieuwe vrienden!
Even uitleggen hoe je selfies maakt aan mijn kleine vriend 😀
Zie je? TOP die kids. Maar toch wil ik ze niet.
Why?
De eerste reden is mijn syndroom.
Toen ik namelijk uit mijn moeder kwam donderen concludeerden de artsen dat er voor 50% kans bestaat dat als mijn papa en mama nog een kindje zouden krijgen dat hij/zij net zo mooi, slim, pienter EN gehandicapt zou kunnen zijn als hun eerste kinneke; Percy Anthonius Tienhooven.
Het syndroom dat ik heb, Multpetrychium volgens Frias, is een soort van geavanceerde koortslip.
Je komt er moeilijk vanaf en het is overdraagbaar.
Daarom is het produceren van een Percy Junior een serieuze aangelegenheid geworden.
Het is Russisch roulette.
KAPAUWWW!
Dat wetende stellen Iris en ik onszelf de vraag: Willen we het risico nemen dat Percy Junior net zo slim, mooi, pienter EN gehandicapt word als Percy Senior?
We hebben besloten om dat risico niet te willen lopen.
P.s. het syndroom dat ik heb kan nog veel erger uitpakken dan wat ik zelf nu heb. Ik ben de allerbeste versie daarvan. Kans dat het nog erger zal zijn is zeer groot!
“WACHT EVEN PERCY!!! IK HEB EEN IDEE! Ik trek mezelf namelijk heel vaak af, zal ik anders wat zaad in een potje doen ipv in een wc papiertje? Voor Iris! Ik vind je nieuwsbrieven namelijk ZO LEUK, kan ik eindelijk eens wat voor jullie terug doen.”
Thanks dude!
Een zaaddonor zoeken is zeker een goede optie, maar daar zijn we niet naar op zoek.
Dit is namelijk onze tweede reden om geen kinderen te nemen:
Onze persoonlijke levensdoelen
Iris en ik hebben een heel levensplan voor onszelf opgesteld.
Één van onze gezamenlijke doelen is om een gedeelte per jaar in Taiwan te wonen. Het land van Iris.
Dan kopen we daar een huisje, gaat Iris met haar moeder en zus dingen doen die je met je moeder en zus doet (lees: Eten en roddelen. Niet heel veel anders dan wat moeders en zussen hier in NL doen)
En ik? Ik schrijf nog een artikel…
Of maak een video. Of ik maak een online cursus. Of geef een webinar. Of doe 1 op 1 skype sessies met mijn beste mensen.
Dat is onze droom!
“Maar Percy, hoe ga je dat combineren met kinderen dan?”
Juistem.
Dat dacht ik ook ja…
Ik ben van mening dat kids een sterke thuis basis nodig hebben. Waar ze vriendjes hebben en weten van ‘dit is mijn thuis.’ Vastigheid.
Dat kan ik ze niet bieden als ik tussen Taiwan en Nederland in pendel…
Nu snap ik dat er papa’s en mama’s zijn die dat wel doen, rondreizen met kinderen. Mensen van het circus bijvoorbeeld.
Maar he…. IK BEN VERDOMME GEEN CLOWN JA!!!!
En dan nu de derde, belangrijkste reden:
Got to do what I got to do
Nu vind ik onze laatste reden wat lastig aan je uit te leggen… ik hoop dat je me begrijpt… maar Iris en ik gaan VOL voor ons ‘werk.’
Dit schrijven wat ik doe. Het spreken op het podium. Connecten met ZO GRUWELIJK veel mensen, en Iris; met haar schilderwerk…
Het is ons leven. Onze spirituele beoefening.
Het is ons kindje!
“Ja maar PERC… er is toch veel meer dan alleen maar werken?”
Klopt. Maar ons ‘werk’ is niet ons werk. Het is ons alles.
Confucius zei:
“Vind werk waar je echt van houd en je hoeft nooit meer een dag te werken.”
Dat hebben Iris en ik beide gevonden. Het is de uitkomst van discipline en focus.
P.s. voor diegene die dit boek hebben gelezen weten EXACT waar ik het over heb.
Als we kinderen nemen, dan wil ik daar dan ook echt voor gaan.
Dat houd in dat ik mijn leven anders moet gaan indelen. Het leven waar ik momenteel EXTREEM content mee ben.
Ik besef me DONDERS goed dat wanneer je ergens ECHT VOOR GAAT dat je dan ook de ballen moet hebben om andere dingen te laten voor wat ze zijn.
Daarom hebben wij besloten om ‘het nemen van kinderen’ te laten voor wat het is.
Om zo de ruimte te creëren om te doen wat we echt willen doen. En dat is; wat we nu doen.
Later als ik groot ben
“Maar Perc, later als je oud bent, en je hebt geen kinderen, dan ben je voor altijd een soort loser. Eenzaam enzo. Vind je dat niet spijtig?”
Mijn papa en mama houden blijkbaar wel van de kerk want ze zijn altijd gebleven tijdens het zingen.
Dat houd in dat mijn broertjes en zusjes Rick, Demi, Robin, Daan en Sanne heten (Iris heeft ook nog een broer en een zus).
En ik heb het altijd tegen ze gezegd (zonder er druk op te leggen, want ook zij moeten zelf kiezen): Mochten jullie kids willen, dan willen wij best wel hier en daar oppassen.
Yup. Iris word dan tante. En ik… Ik word dan Oom Gadget!
Je weet wel… zo een oom die altijd de nieuwste camera heeft haha!
En omdat een aantal van mijn bro’s en zusjes beginnen te snuffelen wat een huis nu eigenlijk echt kost zijn Iris en ik alvast aan het oefenen geslagen:
Zo. Volgende week het antwoord op de vraag: “Percy, gaan Iris en jij trouwen?”
Tot volgende week!
Percy
– – –
Percy’s mailing
Join Percy’s ‘clubbie’ van toffe mensen en ontvang nieuwe artikelen, videos + boeken en documentaire tips geheel gratis in je mail!
Vul hieronder je mail adres in. Tof dat je van de partij bent!
— INSERT MAIL POP UP —
– – –
Bedankt voor het delen van dit artikel!
Bekijk de vlogs van Percy en Iris op het YouTube kanaal