Dit is Genghis Khan: De heerser van het Grote Mongoolse Rijk (rond 1200).
De man die van iedere stam die hij tegenkwam gehakt maakte. DE reden waarom de Chinezen de Chinese muur hebben gebouwd.
Wat deed deze beste kerel als hij voor de poorten van een nieuw te veroveren stad stond?
Dan liet hij de vijand het volgende weten:
“Hallo sukkels! Het is mij! Opper Mongool: Genghis Khan.”
“Ik zit hier op mijn peerd en koekeloer tegen je super zielige stadsmuren aan. Ik kom vrouwen batsen, koppen van mannelijke rompen meppen en je stad innemen!!”
Een boodschapper van Genghis Khan kreeg vervolgens de opdracht om dit bericht te overhandigen aan de in het nauw gedreven vijand.
Want zo ging dat vroeger.
Dan werd er een boodschapper op pad gestuurd om het nieuws te verkondigen.
En wat gebeurde er dan met de boodschapper?
Als de boodschapper GOED nieuws met zich mee droeg dan werd hij door de ontvanger onthaald als een KONING!
Hij kreeg goed te vreten. Ontving grote gouden munten, vrouwen van vertier en… Ja ja. Nee. Dat was het wel.
Maar wat als de boodschapper SLECHT nieuws te verkondigen had?
Geen vreten. Geen gouden munten en geen vrouwtjes om mee te wip wappen.
Sterker nog; meestal werd zijn eigen kop van zijn romp geslagen!!!
Voor een boodschapper was het dus van levens groots belang om goed nieuws te verspreiden.
Dit omdat hij het anders er gewoon niet levend vanaf bracht…
Toen de boodschapper het slechte nieuws van Genghis Khan aan de vijand overhandigde wat denk je dat er met hem gebeurde?
Zijn kop vloog van zijn romp!
DOOD DE BOODSCHAPPER!
“Ja maar ja maar dat is toch niet eerlijk? Die boodschapper heeft toch niets gedaan?” hoor ik je zeggen.
“Waarom moest hij dan dood?”
In het boek ‘Volkomen Onlogisch’ legt gedragseconoom Dan Ariely heel mooi uit hoe dit in onze hersenpan werkt:
Wij, mensen – de slimste der zoogdieren – weten nog steeds geen onderscheid te maken tussen het slechte nieuws zelf en de persoon die dat nieuws brengt.
‘DON’T KILL THE MESSENGER’ schreeuwen we al gloeiende miljard miljoen jaar tegen elkaar…
Voor onze emoties, ons gevoel, komt het hierop neer:
Wie slecht nieuws brengt is het slechte nieuws geworden.
Dat was in de tijd van de Mongolen zo, en dat is nu – in de 21ste eeuw – niet heel veel anders…
Je bent wat je brengt
Genghis Khan is er niet meer, maar brengers van Het Slechte Nieuws hebben tand des tijds doorstaan.
Zo vertelde laatst iemand mij dat er bij zijn buurvrouw was ingebroken.
Op Twitter lees ik over een vermist kind. Op Facebook over een man die vreemd ging, een Efteling die racistische bezig schijnt te zijn, een onthoofding hier en een bomaanslag daar.
Over nieuwssites en TV zal ik maar niet beginnen…
Klopt. De persoon die dat bericht deelt is NIET het slechte nieuws. Dat ‘weet’ ik. Maar ik herhaal Dan Arley nog even:
Wie slecht nieuws brengt is het slechte nieuws geworden.
Daar maken we in onze emoties, dat wat we voelen en ervaren, geen onderscheid in…
Maar elkaar de kop eraf slaan doen ze alleen nog in de ‘zandbak.’
Wat wij nu doen? Wij beschaafde menschen?
Ik doe dit:
Billetjes kijken in de Hunkemöller
Laatst liep ik in de stad en zag ik een ‘bekende.’
Deze bekende heeft meestal veel te veel met zijn bakkes in het vat genaamd Het Slechte Nieuws gehangen.
Zo iemand die zijn verhaal begint met: “Heb je het al gehoord?”
Toen ik deze persoon zag dacht ik: “Ooooowwww nee. Een boodschapper van Genghis Khan. Dat is nooit goed nieuws…”
Mijn oerinstinct zei: PERC! NU! VLUCHTEN!
Ja maar waarheen dan?
EEN WINKEL IN!
Welke winkel? De winkel naast mij natuurlijk:
De Hunkemöller.
Tussen de groepjes meiden die samen giechelend stringetjes en bhtjes stonden te passen stond ik te schuilen voor het gevaar:
De Brenger van Slecht Nieuws.
De formule van positief
Als je in aanraking bent gekomen met één slecht nieuws bericht moet je met tien, jawel… TIENNNN!!! positieve berichten in aanmerking zien te komen om je gevoel weer neutraal te krijgen aldus Dan Ariely.
De formule is dus: één slecht nieuws item + tien positief nieuws items = neutraal gevoel.
Dus als je een slecht nieuws bericht ziet en je wilt je ‘positief’ voelen dan moet je daarna keihard opzoek gaan naar twintig ‘positief gerichte’ berichten om je weer lekker te voelen.
DAT IS EEN FUCKING DAGTAAK!!
Nee inderdaad; niet te doen.
Daarom verban ik zoveel mogelijk (niet altijd, maar wel zoveel mogelijk wel) slecht nieuws uit mijn leven.
Ongeacht waar het vandaan komt…
In de praktijk houdt dit in dat ik mensen ontvolg op Facebook. Mensen die dingen delen die mij een kut gevoel geven.
En in de offline wereld ga ik gewoon niet in op sommige gesprekken. Dan ben ik plots Oost Indisch doof (super handig!).
Ow, en TV heb ik allang weggedaan. Dat scheelt ook heel HEEL VEEL.
Dit alles om mijn mentale bandbreedte meer en meer te richten op het positieve.
Om te focussen op datgene wat van belang is.
Wat mij energie geeft.
Wees alert mijn vriend!
Als ik – en ik hoop jij nu ook een beetje – nu wat deel met de wereld dan vraag ik mij het volgende af: Welke rol vervul ik nu? Ben ik de brenger van goed of slecht nieuws?
Wat laat ik voor gevoel achter bij mijn vrienden?
Een fijn gevoel? Een ondersteunend gevoel?
Zullen mijn vrienden mij willen omarmen als ze me zien aankomen of rennen ze massaal de Hunkemöller in?
“Mensen onthouden niet wat je zegt (of waar dat vandaan komt). Mensen onthouden hoe je ze laat voelen” – Dan Ariely.
Zo. Ik hoop dat dit artikel je niet een heel slecht gevoel heeft gegeven…
Wel?
Excuses daarvoor.
Maar dan weet je nu in ieder geval waarom het altijd zo verrekte druk is in de Hunkemöller als je weer eens door de stad sjokt…
Ik hoop je vanaf nu weer op straat te mogen zien!
TOT DAAR 😀
– – –
Percy’s mailing
Join Percy’s ‘clubbie’ van toffe mensen en ontvang nieuwe artikelen, videos + boeken en documentaire tips geheel gratis in je mail!
Vul hieronder je mail adres in. Tof dat je van de partij bent!
— INSERT MAIL POP UP —
– – –
Bedankt voor het delen van dit artikel!
Bekijk de vlogs van Percy en Iris op het YouTube kanaal